Odległy świat Sylwestra Ambroziaka
Sylwester Ambroziak urodził sie w 1964 roku w Łowiczu. Studiował na Wydziale Rzeżby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, dyplom w pracowni prof. Grzegorza Kowalskiego (1989 r.). Swoje prace prezentował na ponad osiemdziesieciu wystawach indywidualnych oraz brał udział w ponad stu dwudziestu wystawach zbiorowych w Polsce i na świecie. Był
wielokrotnym stypendystą między innymi Fundacji Notoro i Centrum Rzeźby Polskiej w Oronsku, Fundacji Kultury czy Kulczyk Foundation. Trzykrotnie nominowano go do nagrody „Paszporty Polityki” w 1994, 1999 i 2008 roku.
Ambroziak zajmuje sie rzeżbą, rysunkiem a także instalacją
oraz eksperymentalnym filmem animowanym. Jego rzeżby to przede wszystkim pokaźnych rozmiarów figury w drewnie, choć obecnie wykorzystuje także silikon, masy akrylowe i żywicę epoksydową.
Debiutował jeszcze jako student, kilkakrotnie przed dyplomem prezentujac w Galerii Dziekanka i na ASP swoje akcje i rzeźby. Prace te wpisywały sie w nurt Nowej Ekspresji w sztuce młodych. Równieź w późniejszej twórczości artysta swój styl opiera na ekspresjonistycznych srodkach wyrazu: uproszczeniu i zbrutalizowaniu kształtów, przerysowaniu proporcji oraz kontrastowej polichromii. Na wyraz jego rzeźb oddziałała sztuka prymitywna, archaiczna i ludowa, w tym charakterystyczne cechy formalne figur i masek afrykańskich. Role współczesnego twórcy porównuje Ambroziak z działaniami szamana - artysty, kapłana i uzdrowiciela. W swoich dziełach chętnie podejmuje motywy i tematy antyczne, przedstawiajac je w zgoła nieklasycznej formie. Drugim ulubionym jego wątkiem są tematy biblijne i chrzescijańskie, często poddawane – poczynając od drastycznego dyplomu – interpretacji i uaktualnieniom dalekim od kanonu i doktryny. Istotną rolę w twórczosci Ambroziaka odegrała sytuacja polityczna w Polsce w latach 80-tych oraz dominująca rola katolicyzmu w polskim społeczeństwie. Z drugiej strony artysta reaguje na współczesną kulturę masową (w tym komiksy, kreskówki, filmy z gatunku science fiction) i agresywne przekazy medialne. Figura lalki służy mu do konfrontacji nieskrępowanej dziecięcej wyobraźni z nieustannym zmaganiem z brutalną rzeczywistoscią. Groteskowo deformowane, przeskalowane i nieoszlifowane postacie Ambroziaka są niemalże rowokacyjnie brzydkie. Nazywane przez artystę „Minotaurami” i „Laleczkami” - humanoidalne istoty o anonimowych twarzach - jednocześnie dają świadectwo i rzucają wyzwanie naszej współczesności.
Wystawę można będzie obejrzeć w Galerii Centrum Nauki i Sztuki Stara Kopalnia do 20 sierpnia. Wstęp wolny.